ساخت کفش و دمپایی حصیری به این ترتیب از آغاز تاریخی به صورت دستی انجام می شد. و اگرچه مقدار زیادی کفش قبلاً در زمان رومیان تولید می شد، اما فرآیندها دست ساز بودند، بنابراین، می توان گفت که فرآیند تولید انبوه تا زمان انقلاب صنعتی ظاهر نشده بود.
در هر دو روش، اگرچه به روشی متفاوت، برخی از مراحل ابتدایی دنبال می‌شوند:
انتخاب پوست یا مواد.
طراحی، مدل سازی و ساخت الگو. این اولین مرحله از ساخت یا ساخت کفش است که در آن مدل تولید شده ترسیم می شود، برای به دست آوردن الگوی پایه تنظیم می شود و الگوها برای ادامه برش قطعات کوچک می شوند.
خرد شده. با توجه به کانتوری که قطعات باید به دست آورند. در این قسمت قطعات تشکیل دهنده مواد برش و آستر و همچنین طبقه بندی آنها برش داده می شود.
آماده سازی برای دکل. قطعات فرورفتگی و تقسیم شده، عمدتاً چرم؛ زیور خرد شده؛ سجاف کردن قطعات چرمی و همچنین کارهای دیگر قبل از مونتاژ قطعات.
تریم (همچنین به آن دوخت یا بک دوخت نیز می گویند). دوخت قطعات برش خورده.
نصب شده (همچنین در مرکز نامیده می شود). استفاده از لاستیک که به عنوان مدل پا عمل می کند، هنگام قرار دادن قسمت های کفش (کاپ یا رویه، پاشنه، کفی و غیره).
بسته بندی. معرفی کفش در جعبه های مقوایی.
فرآیند دست ساز
فرآیند دست ساز یک فرآیند کاملاً دستی است که در آن از فناوری پیچیده استفاده نمی شود. در یک کارگاه کوچک خانوادگی یا در یک جامعه بومی، عموماً از مواد طبیعی با کیفیت بالا استفاده می شود و در برخی موارد از مواد شیمیایی و انواع فرآیندهای صنعتی نیز برای ساخت آنها استفاده می شود.
فرآیند صنعتی
در بخش های مختلف ساخت کفش، همانطور که در بالا مشاهده شد، برش به سه روش یا روش مختلف انجام می شود، مانند برش دستی، با استفاده از ابزار دستی برای برش چرم با استفاده از الگو (معمولاً مقوای سخت یا ورق فولادی).
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.